Przy Klasztorze Braci Mniejszych Franciszkanów oraz Herbarium św. Franciszka w Katowicach-Panewnikach powstał Instytut Medycyny Klasztornej, jedyny taki w naszym kraju.

Celem Instytutu jest troska o przetrwanie wiedzy medycznej i farmaceutycznej, która rozwinęła się w klasztorach.  Obejmuje ona recepturę, uprawę roślin leczniczych, sposoby pozyskiwania surowców mineralnych i zwierzęcych, dawkowanie preparatów, a także dietetykę i higienę.

Medycyna klasztorna zaczęła się rozwijać w VI wieku.  W 529 roku założono klasztor na Monte Cassino i to właśnie ten klasztor zapoczątkował nową dla katolickiej części Europy formę uprawiania medycyny – medycynę klasztorną, dominującą do XII stulecia. Medycyna klasztorna docierała do dworów, gdzie zakonnicy sprawowali opiekę i nieśli pomoc chorym. Z pomocy medycznej korzystali również ludzie mieszkający w pobliżu klasztorów. Nie małą rolę odegrali także mnisi wędrujący po świecie, a którzy posiadali wiedze medyczną wyniesioną z zakonu macierzystego. Kościół stał się organizatorem systemu oświatowego. Od IX wieku w szkołach klasztornych wykładano przedmiot physica, który obejmował wiedzę medyczną.

Instytut Medycyny Klasztornej będzie gromadził wszelką dokumentację dotycząca praktyk medycznych mnichów. Podejmie się próby jej analizy, interpretacji, opracowania naukowego. Będzie także prowadził badania naukowe nad surowcami leczniczymi pochodzenia naturalnego, z wykorzystaniem nowoczesnych metod badawczych. Zaplanowano również wydawanie publikacji (skryptów) dydaktycznych z zakresu filozofii nauk biologicznych, medycznych, w tym szeroko rozumianej farmakognozji i fitoterapii.

Inicjatorami powstania Instytutu Medycyny Klasztornej są  dr n. biol. Henryk Różański i o. dr Marcelin Jan Pietryja ofm.